Foto ooit eens opgeslagen onder de titel "huis van Tsjechov", ik ben er vooralsnog niet in geslaagd het te verifieren maar ik wil het best geloven voor één keer. Een paradijsje waar ik meteen voor zou tekenen. Niet te geloven dat Tsjechov dit in de steek zou gelaten hebben om zijn barre reis naar Sachalin te ondernemen. Tsjechov deed er zo'n 80 dagen over om Sachalin te bereiken waar hij drie maanden zal verblijven (Van 11 juli tot 13 oktober 1890). De reis ging per koets zonder veren op Siberische wegen die in zo'n erbarmelijke staat verkeren dat men toch serieus gaat stilstaan bij de zin van dit alles. Het Russische postwezen stelt mensen tewerk met een soort roeping, dat kan niet anders... Tsjechov verhaalt het tamelijk lakoniek. Eenmaal op Sachalin begint hij de bevolking en de omstandigheden in kaart te brengen, eigenlijk gaat hij er werken. Sachalin was het eiland waar Rusland honderden zware criminelen naartoe stuurde. Dikwijls vergezelde hun familie hen, die dan moesten zien rond te komen. Landbouw was quasi onbestaande, het klimaat en de grond was niet geschikt, de kennis ontbrak. Tsjechov heeft het vaak over "onnutte" mensen die de dagen in nietsdoen doorbrengen en leven van de povere staatsteun. Hij schrijft ook over de inheemse bevolking die met uitsterven bedreigd wordt: de Giljaken en de Aino. Dit is een tijdsdocument, het is zeer boeiend. Wat Tsjechov bezielde zullen we nooit met zekerheid weten. Hij was arts die zijn vak in de steek heeft gelaten voor de letteren, voelde hij de noodzaak iets effen te zetten? Hij stierf aan tbc, deze reis zal er toch geen goed aan gedaan hebben. "De reis naar Sachalin" heb ik leren kennen via Murakami's 1q84 en het is ter gelegenheid van 1q84 dat het boek terug in de kijker gezet wordt. Het kreeg zelfs van de uitgeverij een sticker met "de onmisbare metgezel van Haruki Murakami's 1q84" wat ik zeer overdreven vind... (tenzij er ietwat meer over geschreven wordt in het derde deel?)
En verder...
Het is waarlijk een kunde, tevens een zonde, een zorgvuldig bereide soufflé, met de beste ingrediënten, in de best geoutilleerde keuken, door een ervaren vakman, toch nog te doen instorten?
(mijn eigenste persoonlijkste gedachte na het lezen van het tweede boek van de trilogie 1q84 van Murakami)
Gladys
